Η φωνοφοβία είναι ένα σύμπτωμα που ανήκει στις διαταραχές ευαισθησίας σε ήχους (DST -  Decreased Sound Tolerance) μαζί με την υπερακουσία και τη μισοφωνία. Όπως μαρτυρά και ο όρος (φωνοφοβία = φωνή + φόβος) η φωνοφοβία αναφέρεται στην κατάσταση εκείνη κατά την οποία ένα συγκεκριμένο μοτίβο ήχου ή ένας ήχος με συγκεκριμένο περιεχόμενο ή ένας ήχος που προέρχεται από συγκεκριμένη πηγή προκαλεί έντονο φόβο ή/και τρόμο. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ορισμένοι ήχοι που προκαλούν φόβο στους περισσότερους ανθρώπους, όπως για παράδειγμα ο ήχος του οδοντιατρικού τροχού ή ο ήχος που δημιουργείται από τον σεισμό. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρόκειται απλά για μια φυσιολογική αντίδραση σε έναν ήχο που έχει συσχετιστεί με τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει το οδοντιατρικό εργαλείο ή τις καταστροφές που φέρνει ένας σεισμός. Ο όρος φωνοφοβία όμως χρησιμοποιείται για τις περιπτώσεις όπου ένας κοινός, καθημερινός ήχος προκαλεί σταθερά και με συνέπεια, ακραίες αντιδράσεις, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής του ατόμου.

Ο βιολογικός μηχανισμός της φωνοφοβίας δεν είναι ακόμα γνωστός, όμως ο τρόπος με τον οποίο επηρεάζει τη ζωή αρκετών ανθρώπων μπορεί να εξηγηθεί ικανοποιητικά από το Νευροφυσιολογικό Μοντέλο. Σύμφωνα με το Νευροφυσιολογικό Μοντέλο του P. J. Jastreboff η φωνοφοβία, όπως και η μισοφωνία, προκύπτει μετά από τη δημιουργία συνάψεων μεταξύ τους μεταιχμιακού και των κεντρικών ακουστικών δομών. Το μεταιχμιακό ή λιμβικό σύστημα είναι υπεύθυνο για την παραγωγή των συναισθημάτων του ανθρώπου, οπότε δημιουργώντας συνάψεις με τον ακουστικό φλοιό προκαλείται συσχετισμός μεταξύ συγκεκριμένων ήχων και συναισθημάτων. Στην περίπτωση της φωνοφοβίας τα συναισθήματα περιορίζονται σε φόβο.